Het verhaal van Annikki tijdens het coronavirus
Opeens moeten we dan voorlopig sluiten. Dit had niemand aan zien komen. Veel onrust en onzekerheden. Alsof de achtbaan sneller blijft rijden.
Wie had dit ooit kunnen denken dat we de praktijk tijdelijk moeten sluiten?
Toen ik 16 jaar geleden afstudeerde als huidtherapeut en meteen mijn eigen praktijk startte in Utrecht omdat er amper een baan in loondienst was? Je moest wel dus dacht je er niet bij na wat de consequenties zouden kunnen zijn van het zelfstandig ondernemen. Met heel veel inzet en mijn passie voor het vak is mijn toenmalige eerste praktijk inmiddels uitgegroeid naar een grote praktijk in Nijmegen en omgeving met meerdere vestigingen en huidtherapeuten in dienst. Werkgever zijn is weer een vak apart. Gelukkig hoef ik dit sinds 2,5 jaar niet meer alleen te doen.
En dan opeens de berichtgevingen vanuit het kabinet. Ja natuurlijk hebben we het nieuws rondom Corona gevolgd en de landen om ons heen. Maar dan toch het bericht: bars en restaurants gaan vanmiddag om 18.00 uur sluiten. Meerdere nieuwsupdates per dag vanuit onze beroepsvereniging. Mails en telefoontjes van onze accountant om zaken te gaan regelen. De website van de Rijksoverheid ligt eruit. Het nieuws volgt zich razendsnel op en verandert steeds. Continu overleggen wat te doen. Met onze collega huidtherapeuten in onze regio is veelvuldig overleg via onze groepsapp. Want er is veel onrust en onduidelijkheid. Niemand heeft ervaring in een situatie als deze. Kunnen we de praktijk nog openhouden? Kan dat met alle voorzorgsmaatregelen vanuit het RIVM? We hebben deze zelfs nog strikter aangepast binnen onze praktijk. Wat gaan we doen? Openblijven of toch sluiten? Veelvuldig crisisoverleg. Als we moeten sluiten hoe gaan we het doen met de zorg voor onze cliënten en patiënten? Die kunnen we toch niet zomaar laten vallen? Ik heb in mijn carrière nog nooit eerder zulke werkdagen gehad, zo ongeveer 15 uur per dag. En nu al 3 dagen lang.
Met pijn in ons hart hebben we dan toch de moeilijke beslissing genomen uit voorzorg en voor ieders veiligheid de praktijk tijdelijk te sluiten. Nog meer zaken regelen. Iedereen binnen de praktijk krijgt nu een taak. We moeten het samen doen. We bellen al onze cliënten/ patiënten persoonlijk en krijgen hartverwarmende reacties. Dit voelt goed! Maar ook vragen van patiënten hoe dit nu in de tussentijd moet, die klachten en pijn hebben. Of die gezwachteld worden en wachten op hun therapeutisch elastische kous. Die kunnen we toch niet laten zitten?
Als ondernemer denk je nu: hoe kan dit gebeuren? Vorige week hadden we een overvolle agenda en nu opeens is deze leeg. Ondanks dat we een stabiele en groeiende praktijk zijn lopen de vaste lasten immers gewoon door. Het kabinet werkt dag en nacht, net als wij op dit moment. Wat een topprestatie! Gelukkig laat het kabinet ons en de andere ondernemers niet in de steek.
Ik ben trots op onze medewerkers die zich volledig inzetten. We gaan de komende tijd benutten om te werken aan protocollen/ richtlijnen, nieuwsbrieven een het volgen van webinars, zaken waar we normaal gesproken door de overvolle agenda’s weinig tijd voor hebben. Verder blijven wij gewoon bereikbaar voor iedereen.
Trots op ons team en mijn partner Marloes.
Hartelijke groet,
Annikki
